Wspomnienie Brata Alberta Chmielowskiego

17 czerwca Kościół w Polsce obchodzi wspomnienie św. Brata Alberta Chmielowskiego. Urodził się w 1845 r. w Igołomi pod Krakowem. Podczas Powstania Styczniowego, w którym wziął udział, stracił nogę. 

Św. Brat Albert Chmielowski ukończył studia malarskie. Gdy był w pełni sił i mógł realizować się w malarstwie, opuścił te dziedzinę i zaczął pomagać ubogim. Jego życie zakończyło się w Krakowie w 1916 r. W 1983 r. został ogłoszony błogosławionym przez św. Jana Paweł II, natomiast w 1989 r. do grona świętych. Świeckie imię Brata Alberta to Adam. Jego rodzinę można określić jako zubożałą szlachtę. Ojca stracił już w wieku 8 lat, natomiast matkę w wieku 14 lat. Dom rodzinny nauczył go solidnych podstaw życia rodzinnego, patriotycznego i szacunku oraz miłości do Ojczyzny.

W wieku 17 lat podjął decyzje o udziale w Powstaniu Styczniowym. Podczas jednej z walk został ciężko ranny i musiał poddać się amputacji nogi. Do końca życia został naznaczony cnotą miłości do Ojczyzny.

Klęska powstania oznaczała dla niego wyjazd z ojczyzny. Jednocześnie był to czas, w którym zwrócił się w kierunku sztuki. W latach 1870-1874 podjął w tym celu kierunkowe wychowanie w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Namalował pierwsze obrazy i w ten sposób rozpoczęła się jego kariera malarska. Można go zaliczyć do prekursorów polskiego impresjonizmu. Uważał on, że sztuka nie może służyć sama sobie, ale ma jej przyświecać troska o wartości wyższe, wśród których pierwsze miejsce zajmują wartości religijne. Jego cel jako artysta to: „sztukę i talent i myśli Bogu na chwałę poświęcić”. Właśnie w tym celu porzucił karierę malarską i wstąpił do zakonu jezuitów.

Św. Brat Albert Chmielowski patronuje osobom ubogim, o które zawsze się troszczył, dlatego też idealnie wpisuje się w ideę Światowego Dnia Ubogich.